Οι μύξες 2

Ο Ρόθι έβαλε βιαστικά το μάτσο ξανά στην τσέπη του. Αισθανόταν αναστατωμένος. Δεν μπορούσε να προσδιορίσει το λόγο και αυτό επέτεινε την αναστάτωσή του. Έβγαλε το εφεδρικό μεταξωτό μαντήλι από την πίσω τσέπη. Το είχε πάντα μαζί του για κάποια απροσδόκητη επίσημη περίπτωση και το γεγονός ότι τον κορόιδευαν στην αίθουσα συσκέψεων ίσως να ήταν επίσημο. Αλλά ούτε αυτό μπορούσε να συγκρατήσει τους ανοιχτούς ουρανούς. Ζήτησε συγγνώμη και βγήκε έξω τρέχοντας. Ο Νόα, ο επιστάτης τον ρώτησε αν είναι καλά. Ο Ρόθι ένευσε καταφατικά εξακολουθώντας να μπουκώνει τη μύτη του με το μαντήλι και ο Νόα συνέχισε το γυάλισμα των κηροπήγιων ρίχνοντας  κλεφτές ματιές προς τη μεριά του.

Η κηδεία κανονίστηκε για  μετά από δυο ημέρες. Όταν έβγαλαν το νεκρό από το ψυγείο για την προετοιμασία ο Ρόθι πρόσεξε ότι τα κατάξανθα μαλλιά του έμοιαζαν σα φρεσκογυαλισμένο άχυρο. Ο γαμπρός της Χάνα ήταν ψηλός και αδύνατος. Το κουστούμι έπλεε επάνω του με κωμικό τρόπο και οι σχεδόν λευκές βλεφαρίδες του τον έκαναν να μοιάζει με φάντασμα. Ο Ρόθι τακτοποίησε τα χέρια του όπως ήξερε να κάνει. Αναγκάστηκε να βάλει βαζελίνη για να γλιστρήσει η βέρα. Έριξε μια βιαστική ματιά στο εσωτερικό της. Δυο αρχικά ονομάτων και μερικές λέξεις ήταν χαραγμένα : M, T, θα σε αγαπώ για πάντα. Ρούφηξε δυνατά τη μύτη του και ρουθούνισε κάνοντας έναν ήχο περίεργο που δε συνήθιζε. Η Χάνα τον κοίταξε πάνω από τα γυαλιά της. Δώσε μου τη βέρα Ρόθι, θα την παραδώσω εγώ στον Μάικ.

Η τελετή έγινε στο νεκροταφείο του Μονπελιέ το οποίο απλώνονταν μελαγχολικό και απέραντο επάνω σε έναν καταπράσινο λοφίσκο. Ο αδερφός της Χάνα έκλαιγε απαρηγόρητος και η Χάνα τον αγκάλιαζε σφιχτά ψιθυρίζοντάς του λόγια παρηγοριάς στο αυτί. Πριν το φέρετρο κλείσει για πάντα ο Ρόθι είχε φροντίσει να καθάρισει με αντισηπτικά  ο,τι υγρό είχε στάξει από τα ρουθούνια του πάνω στα κρέπια. Ήταν ο πρώτος νεκρός στα χρονικά του γραφείου που το κεφάλι του δεν στεφανώνονταν από μύξα.

Ο αδελφός της Χάνα ήρθε ξανά στο γραφείο για να ευχαριστήσει τους υπαλλήλους. Κουβαλούσε δυο μεγάλα φαντεζί κουτιά  με πολύχρωμους φιόγκους γεμάτα εκλέρ. Η Μεγκ και η Ντόρις έτρεξαν να βοηθήσουν λέγοντάς του ότι δεν ήταν ανάγκη ούτε να τους φέρει γλυκά ούτε να ξοδευτεί στο πιο ακριβό ζαχαροπλαστείο της περιοχής. Τα εκλέρ αφέθηκαν στον πάγκο της μεγάλης κουζίνας  όπου οι υπάλληλοι έκαναν τα μικρά τους διαλείμματα για καφέ ή τσιγάρο. Η Μέγκ άνοιξε το πάνω κουτί και στράβωσε τα χείλη της απαξιωτικά. Εκλέρ έφερε ο τσιγκούνης;  Δεν μπορούσε να φέρει κανα μάρζιπαν; Αχ, το Κουινς Καπς έχει τέλεια γλυκά από πάστα αμυγδάλου! Ας βολευτούμε όμως με ό,τι έχουμε. Τον φτηνιάρη, τόσα λεφτά έχει.

Μπουκώθηκε με ένα εκλέρ και αναστέναξε. Η Ντόρις τη μιμήθηκε. Είδες πόσο άσχημος ήταν ο άντρας του; Και πόσο αδύνατος! Η Μεγκ γέλασε δυνατά. Απορώ πως το έκαναν! Εγω θα φοβόμουν μη μου σπάσει ο καημένος.

Ο Ρόθι τις άκουγε σιωπηλός. Νομίζω πως ο Τόμ ήταν όμορφος είπε δειλά.

1ο μέρος εδώ

image: Giannis Tsarouhis

Felines in T-shirts , 1

Λοιπόν, ακούστε πως είχαν τα πράγματα. Ωραίο καλοκαιρινό απόγευμα, από αυτά που το φως τους σε κανει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι ξανά στην παιδική σου ηλικία. Λίγο πορτοκαλί, λίγο λευκό και λιγο χρυσαφί. Πάνω από το κεφάλι μου υπήρχε το κατωφλι μιας ψηλής πόρτας. Απέναντι, άλλη μια πόρτα και ένας τεράστιος μακρύς διάδρομος ανάμεσά τους. Πρόσεξα πρώτα εκεί τις δυο γάτες. Κουλουριασμένες η μία κοντά στην άλλη. Προχωρώ, προχωρώ, προχωρώ, ο διάδρομος είναι ατελείωτος και μόλις τις πλησιάζω, η μια από τις γάτες  μου μιλά με ανθρώπινη φωνή πληροφορώντας με οτι βρίσκεται εκεί για να ελέγχει ποιος μπαίνει. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ότι η γάτα πρέπει να ήταν ο Άγιος Πέτρος. Δεν ξέρω γιατί το σκέφτηκα αλλά το σκέφτηκα. Πολλές φορές κάνω περίεργες σκέψεις. Τότε ποια είναι η άλλη γάτα αναρωτήθηκα αν και κατάλαβα ότι ήδη γνώριζα την απάντηση. Η άλλη γάτα ήταν ο εξαποδώ. Αυτή δε μιλούσε. Κοίταζε ράθυμα, μιά εμένα μια την άλλη γάτα. Δεν ήξερα τι να πω, δεν ήξερα αν έπρεπε να μιλήσω. Με τα ζώα δεν τα πηγαίνω πολύ καλά, αισθάνομαι έναν φόβο κάθε φορά που είμαι κοντά τους. Στεκόμουν αμίλητος. Το μέρος μού έφερε στο μυαλό ένα καλοκαιρινό ξενοδοχείο όπου πηγαίναμε με την μητέρα μου όταν ακόμη την κρατούσα από το χέρι. Δίπλα μου ακουγόταν ο παφλασμός του νερού με τον ήχο που κάνει όταν κάποιος το χτυπάει ρυθμικά με ένα κουπί.

Η δεύτερη γάτα αποφάσισε να χασμουρωθεί τεντώνοντας τον κορμό της  και φανερώνοντας για δευτερόλεπτα τα νύχια της:  Το έχεις καταλάβει φαντάζομαι ότι έχεις χαθεί, η έξοδος είναι στη λίμνη, βούτα μέσα λοιπόν. Η λίμνη βρίσκονταν πίσω από τις γάτες αλλά δεν την είχα προσέξει. Έμοιαζε σαν ξεκολλημένο φόντο ενός πίνακα που κάποιος το έκοψε και το έφερε εκεί για σκηνικό. Μικρή και στρογγυλή με κρυστάλλινα νερά. Εντάξει είπα μόνο πριν ξεκινήσω να περπατάω πάνω στο νερό. Λέω την αλήθεια, ακούγεται απίστευτο, το γνωρίζω αλλά δεν είναι ψέμα. Θυμάμαι μάλιστα ότι με ενοχλούσε η σκέψη ότι θα βρέξω τα ρούχα μου. «Σου είπα να βουτήξεις», ξαναείπε η δεύτερη «αν και αυτό που κάνεις δεν μπορώ να πω, είναι διασκεδαστικό, μου θυμίζεις έναν παλιό μας φίλο. Του άρεσε να περπατά πάνω στο νερό.»

Η πρώτη γάτα νιαούρισε δυνατά στο άκουσμα της παραπάνω φράσης. Νομίζω πως και οι δυο τους με κορόιδευαν και τότε μου ήρθε η επιθυμία να τις πνίξω. Έχω αυτήν την επιθυμία εδώ και κάποια χρόνια. Μου αρέσει να πνίγω. Ξεκίνησα με μυρμήγκια και μύγες. Προχώρησα σε σκίουρους και λαγούς. Μένω σε δάσος και βρίσκω αφθονα.

Κάποιοι από το κοινό  ξερόβηξαν απότομα ακούγοντας τα τελευταία λόγια μου. Μια καρέκλα έτριξε καθώς την τράβηξαν νευρικά πάνω στο πάτωμα. Έβγαλα τα γυαλιά μου κι έκανα μια παύση. Κοίταξα τους ανθρώπους που βρίσκονταν μαζεμένοι στην αίθουσα του Crompton Collective. Αμερικάνοι της μεσαίας τάξης, οι περισσότεροι καλοντυμένοι, φουλάρια, ζακέτες από καλά καταστήματα, μεγάλες τσάντες, γυαλιά από ακριβά καταστήματα οπτικών ειδών. Κρατούσαν τα χέρια τους σφιχτά δεμένα μπροστά από το στήθος τους ή πάνω στα γόνατά τους. Η αναφορά μου στο πνίξιμο σκίουρων και λαγών είχε σίγουρα σοκάρει την πολιτική τους ορθότητα αλλά οι New York Times είχαν αναφορά στο βιβλίο μου. Μπορούσα λοιπόν να πνίγω και σκίουρους και λαγούς. Τους χαμογέλασα. Ο εκδότης μου χειροκρότησε πρώτος και όλοι τον ακολούθησαν.

_Το όνειρό σου έχει πολλές λεπτομέρειες Αλέξανδρε.

_Μου αρέσουν οι λεπτομέρειες γιατρέ. Οπότε φροντίζω και τα όνειρά μου να έχουν πάντα πολλές.

Ο γιατρός κάτι σημείωσε στο μπλοκάκι του.

_Ναι, φροντίζεις, ακριβώς αυτό. Θα ήθελα να δεις ένα όνειρο δίχως τόσες πολλές λεπτομέρειες, να σημειώσεις τι συμβαίνει μέσα σε αυτό και να μου διηγηθείς μόνο τις πράξεις και τα γεγονότα. Οι λεπτομέρειες πολλές φορές μάς απομακρύνουν από την ουσία κι έχω την εντύπωση ότι τις χρησιμοποιείς για να κρυφτείς.

_Γιατρέ, αντιθέτως, οι λεπτομέρειες είναι πιο σημαντικές από την ουσία.

_Τέλος πάντων, θέλω την επόμενη φορά να μου διηγηθείς κάτι σύντομο με ελάχιστες ή καθόλου λεπτομέρειες. Μα σοβαρά τώρα θυμάσαι τι πουλόβερ φορούσαν οι αναγνώστες στην παρουσίαση; Εκτός αν το στάδιο της εκλογίκευσης σε σένα λειτουργεί με κάποιον τρόπο τον οποίο να πρέπει να μελετήσουμε.

_Ζακέτες,  τον διόρθωσα.

_Και το ότι η γάτα τεντώθηκε και έδειξε τα νύχια της; Ή ότι οι καρέκλες στο βιβλιοπωλείο έτριζαν; Οι ήχοι είναι εξαιρετικά σπάνιοι στα όνειρα.

_Γιατρέ δε μου λέτε όμως τίποτα για τη σημασία που είχε το όνειρο. Τη λίμνη, τις γάτες, το φίλο τους που περπατούσε στο νερό, τον Άγιο Πέτρο , το διάβολο, το πνίξιμο. Τι συμβολίζουν όλα αυτά.

Με έκοψε υψώνοντας την παλάμη του. 

_Τυπικά σύμβολα. Όλα. Θέλεις να ακούσεις τι αντιπροσωπεύει ένα ένα; Ξέρεις ότι δε δουλεύω έτσι. Προτιμώ να ακούσω πρώτα κι άλλα όνειρα, να τα συνδυάσω με την καθημερινότητά σου και μετά να συζητήσουμε. Θέλω να σε ξαναδώ την επόμενη Πέμπτη.

_Δεν μπορώ την Πέμπτη γιατρέ. Τις Τετάρτες δε βλέπω όνειρα και δε θα έχω τι να σας διηγηθώ. Προτιμώ να σας διηγούμαι τα πιο πρόσφατα όνειρά μου.

Ο γιατρός χτύπησε το στυλό του πάνω στο μπράτσο της πολυθρόνας.

_Τις Τετάρτες δε βλέπεις όνειρα; Αλέξανδρε κάθε μέρα βλέπεις όνειρα αλλά έχεις διαλέξει, για κάποιο λόγο, να μη θυμάσαι τα όνειρα της Τετάρτης.

Προσποιήθηκα ότι σκυθρωπιάζω, δεν ήθελα να τον απογοητεύσω. Θα μπορούσα να πάω μια βόλτα από το Crompton Collective μόλις τελείωνε το ραντεβού μου. Να παρατηρήσω το χώρο και να θυμηθώ σε ποιο ακριβώς σημείο γινόταν η διάλεξή μου μέσα στο όνειρο.