Apr 14, 2015

Ο φύλακας 2


                                              Ημέρα 11η
Ο Μοδέστος δεν έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τους υπόλοιπους ταξιθέτες . Συνεννοείται με δυσκολία μαζί τους ακόμη και για τις βασικές ρυθμίσεις της καθημερινής δουλειάς. Είναι ο τυπικότερος όλων. Του λείπει παρ’ όλα αυτά αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν «πνεύμα συναδελφικότητας». Είναι ο τελευταίος στον οποίο θα στραφούν οι υπόλοιποι για να τους καλύψει μια παρασπονδία και είναι ο πρώτος στον οποίο ανατίθεται ένα δυσκολότερο καθήκον. Δε διαμαρτύρεται ποτέ ό,τι και αν του ζητήσει η διεύθυνση του θεάτρου να κάνει, όμως διαμαρτύρεται εγγράφως και δίχως καμία  καθυστέρηση, αν διαπιστώσει ότι κάποιος ταξιθέτης προσπαθεί να αποφύγει τη δουλειά ή αν φερθεί με αγένεια σε θεατή. Οι άλλοι ταξιθέτες τον αντιπαθούν σφόδρα. Μιλούν για αυτόν χρησιμοποιώντας τις χειρότερες και τις πιο υποτιμητικές βρισιές πίσω από την πλάτη του και τα πιο ραφιναρισμένα υπονοούμενα όταν εκείνος είναι μπροστά. Στην αρχή νόμιζα ότι απλώς δεν έδινε σημασία, αλλά τελικά ο Μοδέστος δεν καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του. 

Ημέρα 20η

Η κυρία με το κουμπί ξαναήρθε. Του έδωσε ένα ακόμη. Αυτή τη φορά δεν του το έβαλε στο χέρι αλλά με αυθάδεια το έχωσε κατευθείαν στην τσέπη του σακακιού του. Ο Μοδέστος ταράχτηκε περισσότερο από την προηγούμενη φορά. Την οδήγησε ξανά στη θέση της δίχως να μιλήσει. Όταν τα φώτα έκλεισαν και η αυλαία άνοιξε, έτρεξε και κρύφτηκε στο πίσω μέρος του θεάτρου. Είδα το στέρνο του να ανεβοκατεβαίνει γρήγορα και αισθάνθηκα την αναπνοή του να καίει. Αυτή η τόσο ζεστή ταραγμένη ανάσα με έκανε να αναπηδήσω, αν μπορώ βέβαια να πω κάτι τέτοιο στην κατάσταση στην οποία βρίσκομαι τώρα. Δεν τον είχα ικανό να κρύβει τόση θερμότητα μέσα του. Η γυναίκα αυτή είναι μια καλοβαλμένη ηλικιωμένη με γαλαζωπά μαλλιά. Αναρωτιέμαι γιατί ξαναήρθε να παρακολουθήσει την ίδια παράσταση.


Ημέρα 22η

Τον τσάκωσα να κρύβεται στα παρασκήνια. Μόλις το θέατρο έκλεισε, εκείνος βγήκε από την κρυψώνα του, απενεργοποίησε το συναγερμό και άρχισε να βολτάρει αυτοκρατορικά στους διαδρόμους, στο φουαγιέ, στον εξώστη, στην κεντρική αίθουσα. Άγγιζε ελαφρά τους τοίχους καθώς περνούσε δίπλα τους. Και τις πλάτες των βελούδινων πολυθρόνων

Ημέρα 23η
Γιατί η διοίκηση μου ανέθεσε να είμαι ο φύλακας άγγελος του Μοδέστου; Δεν κάνει ποτέ κάτι το ριψοκίνδυνο. Η καθημερινότητά του είναι επαναλαμβανόμενη και ανιαρή. Ακόμη και η χθεσινή βραδινή έξαρσή του είχε τη νωθρή βραδύτητα μιας υγρής επιφάνειας που κάνει κύκλους γύρω από το κέντρο της.  Θα ζητούσα αλλαγή αλλά υπάρχει κάτι στο βάθος των ματιών  του που με εμποδίζει ακόμη από το να το κάνω. Η έκφρασή στο πρόσωπο του Μοδέστου θυμίζει πορτραίτα αυτοπροσωπογραφιών γνωστών ζωγράφων. Ατενίζει κάτι που μόνο εκείνος μπορεί να δει. Κι εκείνο του επιστρέφει μια αντανάκλαση.



Ημέρα 30η

Είμαι ένα μήνα κοντά του και αδυνατώ να τον κατανοήσω, έστω και  ελάχιστα. Αρχίζω μόνο να αντιλαμβάνομαι γιατί κανείς από εμάς δεν ήθελε να τον προσέχει. Ποιος θέλει να είναι φύλακας άγγελος ενός ανθρώπου στρυφνού και αμίλητου; 



image: Witold Wojtkiewicz

Apr 12, 2015

Ο φύλακας

Όταν η διοίκηση με όρισε ως φύλακα άγγελο του Μοδέστου δε θα μπορούσα φυσικά να φανταστώ ότι με είχαν υποχρεώσει να αναλάβω έναν ανισόρροπο. Αν σκεφτώ όμως τη ζωή που έκανα,  θα έπρεπε να το περιμένω. Εδώ αναλαμβάνεις να προσέχεις αυτό που δεν μπορούσες να προσέξεις πριν. Το « πριν» είναι πριν πεθάνεις. Και όσο προσέχεις αυτό που αδυνατούσες να προσέξεις, τόσο δεν μπορείς να καταλάβεις αν βρίσκεσαι στον παράδεισο ή στην κόλαση και αν είσαι άγγελος ή δαίμονας. Ή τίποτα από τα δύο. Ο Μοδέστος θα με έβαζε σε δοκιμασία πολλές φορές. Οι αμφιβολίες θα με έζωναν με τον ίδιο τρόπο που τα φίδια έζωσαν το μοναχό Ιωαννίκιο πριν κάνουν τη μαζική τους εξόρμηση προς τις ακτές της Θασικής θάλασσας.
Οι διαπιστώσεις που έκανα τις πρώτες ημέρες κατά τις οποίες ήμουν υποχρεωμένος να κρατήσω κάποιες σημειώσεις σχετικές με τον χαρακτήρα του και τις συνήθειές του, είναι καταγεγραμμένες στο προσωπικό μου φάκελο, στο τμήμα της φύλαξης:

Ημέρα 1η
Ο Μοδέστος κοιμάται ελάχιστα. Οι ύπνοι του είναι σύντομοι σαν κοφτές ανάσες. Τις περισσότερες φορές  κοιμάται όρθιος ή καθιστός. Για δευτερόλεπτα. Με τα μάτια ανοιχτά. Υπάρχουν στιγμές που δείχνει σα να με βλέπει. Φυσικά και δεν μπορεί να με δει, αλλά τα μάτια του σταθεροποιούνται για λίγο στο σημείο όπου βρίσκομαι ,για  όσο ακριβώς διαρκεί ο παράδοξος ύπνος του. Η ματιά του έχει επίδραση ψύξης επάνω μου. Παγώνω. Παγώνω εγώ και όχι ο Μοδέστος. Είναι το πρώτο σημάδι ότι ο άνθρωπος τον οποίο μου ανατέθηκε να φυλάω έχει κάποια στριμμένη βίδα. Σκέφτομαι «ωραία». Και αναρωτιέμαι τι σημειώσεις θα κρατήσω.


Ημέρα 4η
Ο Μοδέστος τρώει πολλά μανιτάρια. Φαίνεται να έχει κάποια ψύχωση με τα μανιτάρια. Βγάζει πνιχτούς ήχους όταν τα καταπίνει, που δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι ήχοι απόλαυσης ή πνιγμού. Πίνει επίσης πολύ καφέ και δείχνει να έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τη μηχανή του καφέ. Το πλύσιμό της είναι ολόκληρη τελετουργία και δείχνει ιδιαίτερα προσηλωμένος όταν το κάνει. Μπήκα σε πειρασμό να σπρώξω το καπάκι από το χέρι του την ώρα του ξεβγάλματος αλλά ήταν ένας στιγμιαίος πειρασμός. Είναι ακόμη πολύ νωρίς. Κι επιπλέον δεν επιτρέπεται.

Ημέρα 5η

Ο Μοδέστος εργάζεται ως ταξιθέτης. Στο Εθνικό Θέατρο. Προτιμάει κυρίως τον εξώστη και πολλές φορές ζητάει να τον βάλουν εκεί, πράγμα που οι άλλοι ταξιθέτες δέχονται μάλλον ανακουφισμένα, προσμένοντας σε μεγαλύτερα φιλοδωρήματα. Στέκεται πάντα ακίνητος την ώρα που οι θεατές αρχίζουν να μπαίνουν στην αίθουσα,  και αμέσως μετά οι κινήσεις του γίνονται νευρικές και γρήγορες. Οδηγεί τον κόσμο στη θέση του και παίρνει πάντα ανέκφραστος τα φιλοδωρήματα. Είναι το ίδιο ανέκφραστος και όταν κάποιος δεν του δίνει φιλοδώρημα, ενώ οι συνάδελφοί του επιδίδονται σε κανονικό στόλισμα των σπαγκοραμμένων θεατών. Ίσως να μη δίνει τόση σημασία στα χρήματα όση δίνουν οι άλλοι.
Εχθές μια γυναίκα του έδωσε αντί για χρήματα, ένα μεταλλικό κουμπί. Εκείνος κόντεψε να πάθει καρδιακή προσβολή. Πέντε ημέρες τώρα που έχω γίνει σκιά του, δεν τον έχω ξαναδεί έτσι. Έχωσε γρήγορα το κουμπί στην αριστερή τσέπη του, δεν είπε τίποτα και σχεδόν έσπρωξε τη γυναίκα για να την οδηγήσει στη θέση της. Είδα καθαρά την ενόχλησή της.
image: Roland Topor

(συνεχίζεται)

Mantis Religiosa Federico

         Πότε ήταν παιδί; Η στιγμή που ο Έτα συνειδητοποίησε την παιδικότητα και την ανεμελιά του τον χτύπησε σαν ουρανοκατέβατη επιφοίτηση...