Οι μύξες 1

Julia Soboleva

Ο συνεσταλμένος Ρόθι  δούλευε σε γραφείο τελετών. Ψηλός, γεροδεμένος, με ξυρισμένα  τα μαλλιά πάνω από τα αυτιά του. Τον ταλαιπωρούσαν συχνές ιώσεις που τις κολλούσε τη μία μετά την άλλη. Κουβαλούσε πάντα δυο ή τρία πακέτα χαρτομάντηλα στις τσέπες του. «Μην ανησυχείς» τον καθησύχαζε η Χάνα όταν σκούπιζε τη μύτη του με ένοχο ύφος. «Τι φοβάσαι; Ότι θα κολλήσεις τους πεθαμένους;». Ο Ρόθι χαμογελούσε δειλά και μόλις η Χάνα έφευγε άφηνε τη μύτη του να στάξει πάνω στα διακοσμητικά κρέπια των φερέτρων. Ένα σημείο όπου ήξερε ότι ποτέ κανείς δε θα έβλεπε τις μύξες του ήταν εκεί όπου ακουμπούσε το κεφάλι και η πλάτη του νεκρού. Περιμετρικά στο επάνω μέρος του φερέτρου. Ποιος θα ανασήκωνε τον πεθαμένο μέσα από το φέρετρο και για ποιο λόγο; Η μύτη του θλιβόταν  περισσότερο με αυτή τη σκέψη κι έτρεχε νερό. Δεν προλάβαινε ούτε τα χαρτομάντηλα να βγάλει από την τσέπη αλλά και όταν τα έβγαζε το φθηνό χαρτί τους ήταν πολύ λίγο για να συγκρατήσει τη ροή ενός καταρράκτη.

Η Χάνα ήταν η ιδιοκτήτρια της επιχείρησης. Το γραφείο της ήταν το μεγαλύτερο στο είδος και το μόττο «Είμαστε εδώ για εσάς» παρόλο που έμοιαζε με διαφήμιση σουπερ μάρκετ, καθησύχαζε όσους είχε χτυπήσει η μοίρα με το θάνατο ενός δικό τους ανθρώπου. Ο Ρόθι είχε τη στόφα του υπαλλήλου που προτιμούσε η Χάνα.  Γρήγορος, ακριβής, δεν έκανε αχρείαστες ερωτήσεις, έμπειρος, και μαζεμένος. Κυρίως το τελευταίο ήταν κάτι που ευχαριστούσε τους πελάτες οι οποίοι εκτιμούσαν την ευγένεια και την κατανόηση του πόνου τους. Ο Ρόθι περπατούσε στις μύτες των ποδιών του για να μην ενοχλεί και δε μιλούσε σχεδόν ποτέ, παρά μόνο όταν ήταν να συνεννοηθεί ως προς τις απαραίτητες διαδικασίες μιας τελετής. Ακόμη κι αυτό το έκανε κοιτώντας πάντα χαμηλά και συστρέφοντας αδιάκοπα τα δάχτυλά του. Τόσο ντροπαλός ήταν ο Ρόθι. «Ένα αρνί του Θεού» έλεγε  η Χάνα αλλά και οι υπόλοιποι υπάλληλοι.  Ανάμεσα στα καθήκοντά του ήταν  να τακτοποιεί το νεκρό μέσα στο φέρετρο και να τον σκεπάζει με τα λουλούδια που είχε διαλέξει η οικογένεια. Τα κρίνα και οι μαργαρίτες ερέθιζαν πιο πολύ το μόνιμο συνάχι του και όταν κάποιος αποφάσιζε πως με αυτά τα λουλούδια θα στόλιζαν το αγαπημένο πρόσωπο ο Ρόθι ίδρωνε και πάθαινε μικρές κρίσεις πανικού νομίζοντας ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει. Ωστόσο, κατόρθωνε να φέρει τη δουλειά εις πέρας, φυσώντας, κολλώντας και κρύβοντας όλες τις ρινικές εκκρίσεις του στο γνωστό σημείο.

Όταν ο αδερφός της Χάνα που ζούσε στη Νέα Υόρκη, έχασε τον άντρα του ξαφνικά από ένα κομμάτι μήλου που σφήνωσε στο λαιμό του, ήρθε στο Βερμόντ για να κανονίσει τα της κηδείας με το γραφείο της αδερφής του. Ο αδερφός σου είναι μαύρος, είπε σιγανά ο Ρόθι μέσα στην δωμάτιο συσκέψεων. Δυο υπάλληλοι μειδίασαν ειρωνικά. Είμαστε και οι δύο υιοθετημένοι Ρόθι, αλλά είναι ο καλύτερος αδερφός που θα μπορούσα να είχα. Ναι βέβαια, ξαναμουρμούρισε ο Ρόθι, ρουφώντας παρατεταμένα τη μύτη του. Και είναι παντρεμένος με άντρα ε; Αυτή τη φορά η Χάνα χτύπησε το πίσω μέρος του στυλό της πάνω στο γραφείο. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα Ρόθι; Ο Ρόθι πήρε μια βαθιά ανάσα αλλά η μύτη του μπούκωσε περισσότερο έτσι. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και προσπάθησε όσο μπορούσε να μην τρέξουν οι μύξες πάνω στο γραφείο. Έβγαλε βιαστικά ένα μάτσο στραπατσαρισμένα χαρτομάντηλα από την τσέπη του και τάπωσε τα ρουθούνια του. Ί-ου έκανε με αηδία από την άλλη άκρη του τραπεζιού η Ντόρις η μακιγιέζ. Η Μέγκ με το ψηλό κούτελο που ξεναγούσε τους πελάτες στις αίθουσες με τα φέρετρα βοηθώντας τους να αποφασίσουν ανάμεσα στο ακριβό και ακριβότερο γέλασε λίγο πιο δυνατά από το αναμενόμενο. Η Χάνα ξαναχτύπησε το στυλό δυνατά πάνω στο χείλος του ποτηριού της σα να ήθελε να κάνει μια πρόποση. Κορίτσια, παρακαλώ!

Ο Ρόθι έβαλε βιαστικά το μάτσο με τα χαρτομάντηλα ξανά στην τσέπη του. Αισθανόταν αναστατωμένος.