ΟΔΗΓΟΥΣΑΜΕ
ΟΔΗΓΟΥΣΑΜΕ με το αυτοκίνητο της Σολ μέσα σε όλη την πόλη για να δούμε όσο πιο πολλά πράγματα προλαβαίναμε στο σύντομα χρονικό διάστημα που είχαμε στη διάθεσή μας. Δεν είχα ιδέα που βρισκόμασταν. Οι δρόμοι ήταν παλιοί και ασυντήρητοι, τα καταστήματα ετοιμόρροπα και βρώμικα. Ξεχαρβαλωμένα αμάξια ήταν παρκαρισμένα αριστερά και δεξιά, δημιουργώντας μια ασφυκτική αίσθηση οδήγησης. Μα πως βρεθήκαμε εκεί; Παιδιά που είμαστε; Πως ήρθαμε εδώ; Κανείς δε μου απάντησε, παρα μόνο κοίταξαν ο ένας τον άλλον και γέλασαν. Τουλάχιστον είναι σε καλή διάθεση σκέφτηκα, κάτι ειναι και αυτό. Κάποια μπουλούκια κόσμου μπροστά από τα μαγαζιά τράβηξαν την προσοχή μου. Σταμάτα, φώναξα, Σόλ σταμάτα να δούμε τι γίνεται εδώ! Οι δίδυμοι Γιούταν και Κρος διαμαρτυρήθηκαν ότι θα χάσουμε χρόνο αλλά επέμενα. Αν είχαμε έρθει εδώ για τουρισμό, αυτά είναι πράγματα που δε θέλεις να τα χάσεις αν επιθυμείς να πάρεις μια γεύση από την τοπική κουλτούρα. Το αυτοκίνητο έκανε στην άκρη και σταμάτησε. Ορίστε λοιπόν είπε η Σολ λίγο ειρωνικά, η ευκαιρία σας να απολαύσετε τοπική κουλτούρα.
'HTAN ένας δρόμος φαρδύς και ανοιχτός με μικρά μαγαζάκια υπό κατάρρευση, στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Ντόπιοι, που συζητούσαν πολύ έντονα, ήταν μαζεμένοι μπροστά από ένα μαγαζί σα να περίμεναν κάτι. Κάποιοι από αυτούς κρατούσαν μεγάλα δοχεία στα χέρια τους, κάποιοι άλλοι κουβάδες και λεκάνες. Με συγχωρείτε κύριε τι συμβαίνει; Γιατί περιμένει τόσος κόσμος εδώ; Μια γυναίκα πετάχτηκε θυμωμένη. Εσύ τι θες εδώ; Δεν είναι μέρος για σένα αυτό, φύγε από εδώ, μας ήρθες καλοντυμένη και αρωματισμένη να δεις το θέαμα; Σταμάτα τής φώναξε ένας άντρας, εξηγησέ της τι γίνεται να ξέρει, δε χρειάζεται να είμαστε αγενείς. Γύρισε προς το μέρος μου. Ενα λεπτό πρόσωπο με μαλακά χαρακτηριστικά. Δεσποινίς, περιμένουμε για νερό, και καλό θα ήταν να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Βέβαια το μέρος που μένετε εσείς, θα έχει αποθέματα ακόμα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Προμηθευτείτε νερό δεσποινίς! Κάντε το για να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως! Βρείτε κάποιο δοχείο κάτι, και σταθείτε στην ουρά. Έτρεξα αγχωμένη στο αμάξι πίσω στους συνεπιβάτες μου. Πρέπει να βρούμε νερό λένε οι ντόπιοι, μάλλον έρχεται μεγάλη λειψυδρία. Ωχ, τι αγχώνεσαι, λες και θα κάτσουμε εδώ για πάντα. τουρίστες είμαστε. Η φωνή της λογικής μέσα από το αμάξι με συνέφερε κάπως. Άνθρωποι γύρω μας έφευγαν πεζή από το σημείο, ισορροπώντας δοχεία γεμάτα νερό στα χέρια τους. Μικρά παιδιά αγκομαχούσαν κουβαλώντας ένα ξέχειλο κουβά στο πλάι τους, προσπαθώντας να βρουν το σωστό βηματισμό δίπλα στην πιο γοργή μητέρα τους. Κατεβείτε όλοι από το αμάξι, παρακάλεσα τη Σολ, ας μιλήσουμε τουλάχιστον και με άλλους κατοικους να μάθουμε τι συμβαίνει. Μου έκλεισαν το παράθυρο στα μούτρα. Έχεις τρελαθεί; Καντο εσύ αυτό, θα σε περιμένουμε εδώ.
TO BEBAIO ήταν πως είχαμε σταματήσει σε εμπορική περιοχή. Παντού υπήρχαν εκείνα τα χαμηλοτάβανα ή διώροφα καταστήματα και ούτε ένα σπίτι για δείγμα. Έστριψα μέσα στο πρώτο στενό που βρήκα και βρέθηκα μπροστά στον ομορφότερο αναρρίχωμενο θάμνο γαλάζιας ορτανσίας που είχα ποτέ μου αντικρύσει.Τα τεράστια κλαριά και άνθη είχαν πνίξει ένα διώροφο κτίσμα, μπροστά από το οποίο υπήρχε μια μικρή ουρά ανθρώπων διαφορετική απ’ όσες είχα δει ως τώρα. Όλοι ήταν καλοντυμένοι και μελαγχολικοί με μια αβρή ατονία στις κινήσεις τους. Δεν κρατούσαν κουβάδες και λεκάνες, παρά μόνο τις προσωπικές τους τσάντες και κάποιες ντελικάτες βεντάλιες που φτερούγιζαν όλες ταυτόχρονα, σα νευρικές πεταλούδες. Στην κορυφή της μικρής αυτής ουράς ήταν μια κομψή ηλικιωμένη γυναίκα που έδειχνε χάρμα οφθαλμών μέσα σε αυτό το σκηνικό. Ήταν και η μόνη που φανέρωνε κάποια ανυπομονησία. Επιτέλους,πόση ώρα θα περιμένουμε πια; Ηρέμησε της είπε κάποιος άλλος, ξέρεις ότι αργεί να ανοίξει. Δε με νοιάζει, αυτό είναι απαράδεκτο, έχουμε πάνω από μισή ώρα εδώ, θα αρχίσει να κάνει ζέστη σε λίγο. Προχώρησε αποφασιστικά προς την πόρτα και άρχισε να χτυπάει επιτακτικά...[....]
image: Marcos Beccari
No comments:
Post a Comment